Etappe 8: Meran-Salorno

Vanuit Meran ligt er een Fietspad voor me, langs de rivier de Adige, zodat verkeerdfietsen er niet in zit. Vandaag ga ik lekker racen, maar al snel word ik ingehaald door 2 knarren met hippe italiaanse wielerpakjes. Ze blijven vlak voor me fietsen, maar wel op een ouwe lullentempo, zodat ik er, nogal geneerd, weer voorbij fiets. Dan komt de voorste van de 2 naast me fietsen. Hij vertelt mij, dat hij met zn maatje elke dag 70km fietst. Z'n maatje is nog maar79, hij is bijna 81 en beiden zijn ze ex amateur wielrenners. Hij vraagt me van alles en vertaalt mijn antwoorden in t italiaans aan zijn bejaarde maat, die moet schaterlachen. Als ik een stukje om wil fietsen vandaag weten ze nog een mooi fietspad voor mij, dat me zal leiden naar het warme Lago di Caldaro, het warmste Alpenmeer.. Ik zeg ze gedag bij het begin van dit fietspad en klim wederom bij 39graden omhoog, om daarna langs de zware druiventrossen en heerlijke appels omlaag te suizen naar het meer. 

De appels smaken naar meer, dus onderweg naar Salorno pluk ik er nog een paar. En dan haakt er een maffe Duitser uit t Schwarzwald aan, met een grote hoed met veer en naast alle bepakking, tante Adrie, ook nog zijn gitaar achterop. 

In Salorno slaap ik in een Jugendhaus, vanaf hier zal geen zduits meer gesproken worden. S Avonds speelt er op het plein een orkest moderne muziek. Echt prachtig, en vanwege heimwee en andere emoties schieten daar op het plein, luisterend naar de muziek, de tranen in mn ogen.